-32. godine - Karate kluba “Palić“ - Borilačke Veštine – Karate i Nanbudo -

Istorijski razvoj Nanbudo-a

Yoshinao Nanbu rođen je 1943. godine u Kobe-u, u regiji Kansai, u vreme kada su borilačke veštine u Evropi bile gotovo nepoznate (sem Judo-a i Karate-a). Sam Nanbu rođen je u okruženju koje je bilo, u borilačkom smislu, vrlo plodno. Njegov otac bio je poznati Judo instruktor u obližnjoj policijskoj školi, a njegov deda nosio je status poznatog Sumotoria (Yokozune). Njegov borilački put je započet učenjem Judo-a u očevoj školi, a ubrzo po ulasku u obližnju školu postaje učenik Kendo-a. Prije fakulteta, mladi Yoshinao, upoznao je i osnove Kobudo-a, drevne veštine borbe oružjem. S punih osamnaest godina primljen je na Ekonomski Fakultet u Osaki. Tamo, privučen tradicionalnim vriednostima borilačkih veština, počinje trenirati Karate i Aikido. Ubrzo postaje izabrani učenik Sensei-a Tania (8.dan), koji je trenirao Shito ryu -  Karate . Zbog svoje odlučnosti, Yoshinao  postaje kapitan Karate tima za Kumite i Kate na fakultetu Godine 1963. osvaja titulu studentskog prvaka Japana, pobedivši u konkurenciji 1250 boraca. Kumite - Borbe  Tada je Nanbu pobedio poznatog japanskog majstora Ahiyamu i odmah stekao veliki sportski ugled. Iste godine dobio je  4. dan u Karate- u . Njegovi planovi za budućnost bili su jasni - širiti borilačke veštine i ideju tradicionalnih vrijednosti Budo-a. Priliku za ostvarivanje njegovih ciljeva pružio mu je Sensei Henry Plee, francuski Karate majstor i promoter Karate-a. Godine 1964. Yoshinao Nanbu stiže u Europu, u francuski Dojo Montagne Sainte-Genevieve. Ubrzo postaje prvak Karate tima Francuske u Kumite Borbe i osvaja mnoga europska prvenstva i kupove. Legenda kaže da je na svako takmičenje nosio tanto (nož) sa kojim bi počinio seppuko (harakiri) u slučaju poraza. Nikad nije izgubio! Godine 1968. majstor Nanbu vraća se u Japan. Te mu je godine sensei Tani poverio da osnuje Shukokai Karate-a u Evropi. Već tada Nanbu je imao stil i ideju o tenshinu, tehnici izmicanja i eskiviranja, koja je trebala zamijeniti "tvrde" karate blokove. Zbog neslaganja sa svojim učiteljem, Nanbu napušta Tani-evu Shukokai metodu te osniva vlastiti stil, Sankukai Karate. Nakon niza događaja, godine 1976., Nanbu odlazi u izolaciju Cap d'Aila. Tamo je ostao, u potpunosti izoliran, da bi 1978. predstavio Nanbudo široj javnosti (demonstrirajući pred kneževskom porodicom Rainer u Monacu). Od tada se Nanbudo, kao borilačka veština i veština zdravstvene terapije , razvio u mnogo zemalja. Značenje Nanbudo-a je skriveno u pojmu "neograničenost Nanbudo-a". Nanbudo se, od svojih početaka, uvelike promijenio i nikad se nije prestao razvijati. Zato s pravom zaslužuje naziv "žive veštine". Najbolju i najkompletniju definiciju Nanbudo veštine dao je Doshu Nanbu u predgovoru svoje knjige, Nanbudo - Art martial de l'an 2000, izdane u Toulouseu 1991. godine. " Nanbudo, u suštini, uklanja sve oblike ekstravertne snage, a istovremeno  omogućava sticanje unutrašnje snage, snage koja se svakim danom potvrđuje pozitivnim stavom. Život je neprestano obnavljanje te pozitivne energije. Pokušajmo prihvatiti prirodni ciklus u kojem živimo, i  uklopiti u njega koristeći sva naša čula ! Taj osećaj je temelj naše stvaralačke snage. Priroda nam govori: pružimo joj odgovor, oponašajmo je!